معنی قاع صفصف در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

قاع صفصف. [ع ِ ص َ ص َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) بیابان مستوی: فیذرها قاعاً صفصفاً لاتری فیها عوجاً و لا امتا. (قرآن 106/20 و 107).
عنبر اشهب روید اگر از گیسوی او
تای یک موی ببخشند به قاع صفصف.
سوزنی.
نسف از فر خرامیدن تو یافت کنون
فرّ فردوس اگر بود چو قاع صفصف.
سوزنی.
کاروان سبزه تا از قاع صفصف کرد ارم
صف صف از مرغان روان بر کاروان افشانده اند.
خاقانی.
قاع صفصف دیده وصف صف سپهداران حاج
کوس رااز زیردستان زیر و دستان دیده اند.
خاقانی.

هامون هموار

قاعٌ صَفصَف، یا قائماً صَفْصَفا (در سوره طه) دشت پست و هموار و بی گیاه،