معنی فضیح در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فضیح. [ف َ] (ع اِ) خوی. (منتهی الارب). عرق. (اقرب الموارد).

فضیح. [ف َ] (ع ص) رسوا. (منتهی الارب). || هو فضیح بالجمال،یعنی او بدسیاست است شتران را. (منتهی الارب). || (اِ) شرابی که از غوره ٔ خرما گیرند آنگاه که خرما آغاز سرخ شدن کرده باشد. (یادداشت بخط مؤلف).مصحف «فضیخ » است به خاء منقوط. رجوع به فضیخ شود.

رسوا،

شرم‌آور، فضاحت‌بار، ننگین

‎ رسوا، ولگسار