معنی فراخ دهن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فراخ دهن. [ف َ دَ هََ] (ص مرکب) کنایت از پرگوی و بی صرفه گوی است. (از آنندراج). بسیارگو و بدزبان. (انجمن آرا). اوسق. (منتهی الارب). بسیارگو و پوچ گو و هرزه چانه و بدزبان. (برهان). رجوع به فراخ دهان شود.

کسی که دهان گشاد دارد، کنایه از: آدم پر حرف. [خوانش: (~. دَ هَ)]

آنکه دارای دهنی گشاد باشد، پرگوی و بیهوده گو پوچ گو هرزه چانه