معنی فتنه انگیز در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فتنه انگیز. [ف ِ ن َ / ن ِ اَ] (نف مرکب) آنکه فتنه انگیزد. آنکه خلاف در میان دیگران اندازد. آشوبگر:
مگو کز راه من چون فتنه برخیز
چو برخیزم تو باشی فتنه انگیز.
نظامی.
دروغ مصلحت آمیز به از راست فتنه انگیز. (گلستان).
عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت
فتنه انگیز جهان غمزه ٔ جادوی تو بود.
حافظ.
فتنه جو. فتنه خیز. رجوع به فتنه شود.

آن‌که فتنه و آشوب برپا می‌کند،
[مجاز] زیبا و دل‌فریب،

مفتن

آتش افروز

پر شر و شور

آتش بیار

(صفت) آنکه در میان مردم اختلاف اندازد آشوبگر.