معنی فتنه افکندن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فتنه افکندن. [ف ِ ن َ / ن ِ اَ ک َ دَ] (مص مرکب) آشوب برپا کردن و خلاف انگیختن در چیزی یا میان کسان:
گفت اینک اندر آن کارم شها
کافکنم در دین عیسی فتنه ها.
مولوی.
در میانْشان فتنه و شور افکنم
کاهنان خیره شوند اندر فنم.
مولوی.
رجوع به فتنه شود.

آشوب انداختن آشوب بر پا کردن بر پا کردن آشوب خلاف انگیختن.