معنی فاطر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فاطر. [طِ] (ع ص) آفریننده. خالق. (زمخشری). || آغازکننده در کار. (ناظم الاطباء). || (اِخ) نامی از نامهای خدای تعالی. نوآفریننده. (مهذب الاسماء).
- فاطرالسموات، ابن عباس گوید: من نمیدانستم که فاطرالسموات چیست تا اینکه روزی دو اعرابی به نزد من آمدند که بر سر مالکیت چاهی نزاع داشتند و یکی آنها به دیگری میگفت: «أنا فَطَرْتُها» (من آن راکنده ام)، یعنی من آن را بنیاد نهاده ام. (از اقرب الموارد). آفریننده ٔ آسمانها. خدا: رب قد آتیتنی من الملک و علمتنی من تأویل الاحادیث فاطر السموات و الارض. (قرآن 101/12).
|| (سوره ٔ...) سوره الملائکه. سوره ٔ سی وپنجم قرآن پیش از یس. از سوره های مکیه و دارای 45آیه است. (المنجد). || (ع ص) بعیر فاطر؛ شتری که دندان نیش وی برآمده باشد. (ناظم الاطباء).

آفریننده، خالق، روزه گشاینده، افطار کننده. [خوانش: (طِ) (اِفا.)]

آفریننده،
از نام‌های خداوند،
(اسم) سی‌وپنجمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۴۵ آیه،

شکافنده

آفریننده، خالق، آغاز کننده در کار

فاطِر، نام سوره 35 قرآن که مکیه است و 45 آیه دارد و نام دیگرش سوره ملائکه می باشد،

فاطِر، شکافنده، خلق کننده، آفریدگار،