معنی فارج در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فارج. [رِ] (ع ص) شتر ماده ای که پس از زادن، دشمن و مکروه دارد گشن را. || کمان دور زه. (منتهی الارب). کمانی که از وتر خود دور باشد. || دورکننده ٔ اندوه. (اقرب الموارد). شادان.

(رِ) [ع.] (اِفا.) دورکننده اندوه، گشاینده غم.