معنی غیب بین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

غیب بین. [غ َ / غ ِ] (نف مرکب) آنکه غیب را بیند. بیننده ٔ غیب و نهان. رجوع به غیب شود:
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب بین.
مولوی (مثنوی).

بینندۀ‌ غیب، آن‌که غیب را ببیند،

اختری (فالگیر) نهان بین نهان گشای (صفت) بیننده غیب عالم مغیبات.