معنی غیبت گوی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
لغت نامه دهخدا
غیبت گوی. [غ َ /غ ِ ب َ] (نف مرکب) آنکه غیبت و بدگویی کند. غیبت کننده: دِلغِماظ؛ مرد آزمند و غیبت گوی. (منتهی الارب).
فرهنگ فارسی هوشیار
پالاده
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.