معنی غیبت گوی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

غیبت گوی. [غ َ /غ ِ ب َ] (نف مرکب) آنکه غیبت و بدگویی کند. غیبت کننده: دِلغِماظ؛ مرد آزمند و غیبت گوی. (منتهی الارب).

فرهنگ فارسی هوشیار

پالاده

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر