معنی غریب دشمن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

غریب دشمن. [غ َ دُ م َ] (ص مرکب) آنکه دشمن غریبان باشد. مقابل غریب دوست:
بگریزم از او که من غریبم
وین بی سر و بن غریب دشمن.
مجیر بیلقانی.
شهری غریب دشمن و یاری غریب حسن
آنجا چه جای غمزدگان قلندر است.
خاقانی.
همین دو خصلت ملعون کفایت است ترا
غریب دشمن و مردارخوار می بینم.
سعدی (صاحبیه در صفت سگ).

آن‌که دشمن غریبان باشد، دشمن‌ غریب،

(صفت) آنکه دشمن غریبان باشد مقابل غریب دوست.