معنی غره در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

غره. [غ ُ رَ / رِ] (اِ صوت) آواز رعد و سباع. غُرّه. (فرهنگ شعوری). رجوع به غُرّه شود.

غره. [غ ُرْ رَ/ رِ] (اِ صوت) آواز رعد و سباع. به تخفیف را نیز آورند. (از فرهنگ شعوری). غرش. غرش شیر:
غره ای کن شیروار ای شیر حق
تا رود آن غره بر هفتم طبق.
مولوی (مثنوی).
غره ٔ شیرت بخواهد آسمان
نقش شیر و آنگه اخلاق سگان.
مولوی (مثنوی چ کلاله ٔ خاور ص 149).
غره ٔ او حاکم درندگان
نعره ٔ او مانع چرندگان.
مولوی (مثنوی).
- آسمان غره، تندر. رعد. آسمان غرغره. رجوع به آسمان غرغره و غرغره شود.

غره. [غ ُرْ رَ] (اِخ) در حبیب السیر غره از بلادشام و از اعمال قدس به شمار آمده: و مولدش (شافعی) به روایت اصح غره بود از بلاد شام. (حبیب السیر چ 1 تهران جزو سیم از مجلد ثانی ص 93). خبر به دارالسلطنه ٔ هرات رسید که مولانا حسام الدین مبارکشاه به جانب مصر رفته بود، در غره از اعمال قدس وفات یافته. (حبیب السیر جزو سیم از مجلد سیم ص 204). رجوع به کتاب مذکور جزو چهارم از مجلد اول ص 162 و جزو چهارم از مجلد دوم ص 214 و رجوع به غره ٔ صغیر و کبیر شود.

(مص م.) گول زدن، (مص ل.) فریفته شدن، (اِمص.) بی - خبری، غفلت، (ص.) فریب خورده، گستاخ، مغرور. [خوانش: (غَ رِّ) [ع. غره]]

صدای رعد یا غرّش جانوران درنده، فریاد سهمناک. [خوانش: (غُ رِّ) (اِ.)]

پیشانی، ماه نو، برگزیده و پسندیده از هر چیز، بزرگ و مهتر قوم، اول هر چیز. [خوانش: (غُ رَّ) [ع. غره] (اِ.)]

مغرور به چیزی، پشتگرم،
[قدیمی] فریفته،
* غره‌ شدن: (مصدر لازم)
مغرور شدن
[قدیمی] فریفته شدن، گول خوردن: دشمن چو نکو‌حال شدی گِرد تو گردد / زنهار مشو غره بدان چرب‌زبانیش (ناصرخسرو: ۲۹۵)،
* غره‌ دادن: (مصدر متعدی) [قدیمی] فریفتن،
* غره‌ کردن: (مصدر لازم) [قدیمی]
اظهار غرور و فخرفروشی کردن،
(مصدر متعدی) فریفتن،

[مقابلِ سلخ] روز اول ماه قمری،
پیشانی، سفیدی پیشانی،
صورت، رخساره،
روشنی: غرۀ صبح،
[مجاز] قسمت نخست هر‌چیز،

غُرّش: غره‌ای کن شیروار ای شیر حق / تا رَوَد آن غره بر هفتم‌طبق (مولوی: ۶۵۴)،

مغرور و متکبر

مغرور

مغرور، متکبر

غوره غوره ی انگور

‎ سپیدی در پیشانی اسپ، نخست روز ماه، مهتر گروه، شب آغاز ماه، نو ماه (هلال)، برگزیده از چیزی کش بیماری کشنده ی اشتر ‎ بر تن ابر تن خود پسند، فریفتگی، فریب دادن گول زدن، فرناسی (غفلت) ‎ (مصدر) بیهوده امیدوار کردن کسی را فریفتن گول زدن، (مصدر) فریفته شدن، (اسم) ناآزمودگی بیخبری غفلت، (صفت) فریفته گول - خورده، گستاخ مغرور متکبر. (اسم) آواز رعد و جانوران درنده، هر آواز بلند و مهیب. (اسم) سپیدی پیشانی اسب که بزرگتر از درهم باشد، پیشانی، ماه نو هلال، برگزیده هر چیز، شریف قوم مهتر، اول هر چیز، شب اول ماه. توضیح غرر ماه (شهر) سه شب اول ماه را گویند، روز اول ماه مقابل سلخ جمع: غرر یا غره ماه. روز اول ماه قمری، شب اول ماه قمری مستهل ماه.