معنی غث و سمین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

غث و سمین. [غ َث ْ ث ُ س َ] (ترکیب عطفی، ص مرکب، اِ مرکب) لاغر و فربه. (برهان قاطع) (آنندراج). کنایه از اندک و بسیار. (برهان قاطع). || کنایه از نیک و بد. || کنایه از قوی و ضعیف. || کنایه از توانگر و درویش. || کنایه از دو چیز نقیض یکدیگر. (برهان قاطع) (آنندراج):
وجود رحمت یزدان محمد عربی
پناه ملک و ملک افتخار غث و سمین.
؟ (از آنندراج).
- سخن (کلام) غث و سمین،سخن استوار و نااستوار. منسجم و غیرمنسجم. فصیح و غیرفصیح:
این سخن مختصر اولیتر از آنک
در سخن غث و سمین میگویم.
مجیر بیلقانی.
رجوع به غث و رجوع به سمین شود.