معنی عیب جوینده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عیب جوینده. [ع َ / ع ِ ی َ دَ / دِ] (نف مرکب) عیبجوی. عیبجو. که عیب مردمان جستجو کند تا آشکار سازد. رجوع به عیب جو و عیب جوی شود:
چنان زی که از رشک نَبْوی به درد
که عیب آورد عیب جوینده مرد.
اسدی.