معنی عمر مطوعی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عمر مطوعی. [ع ُ م َ رِ م ُطْ طَوْ وِ] (اِخ) ابن علی مطوعی، مکنی به ابوحفص. ادیب، شاعر و از اهالی نیشابور بود. وی ابتدا در خدمت امیر ابوالفضل میکالی سر میکرد و کتاب «دَرج الغرر و دُرج الدرر» را درباره ٔ محاسن نظم و نثر میکالی نوشت، سپس کتاب «حمد من اسمه أحمد» را در مقابل کتاب «فضل من اسمه الفضل » ثعالبی (صاحب یتیمه) نوشت. او را کتابهای دیگری نیز می باشد که از آنجمله است: أجناس التجنیس. وی در حدود سال 440 هَ.ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی از یتیمهالدهر ج 4 ص 311، و اللباب ج 2 ص 151).