معنی عمر شماع در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عمر شماع. [ع ُ م َ رِ ش َم ْ ما] (اِخ) ابن احمدبن علی بن محمود شماع حلبی شافعی، مکنی به ابوحفص و ملقب به زین الدین. محدث، فقیه، اخباری و ادیب بود. وی در حدود سال 880 هَ.ق. متولد شد (برخی سال ولادت او را 848 هَ.ق. نوشته اند). سفرهایی به مدینه، مکه، بیت المقدس، دمشق، حماه، حمص، صفد، قاهره و بلبیس کرد و سرانجام در سال 936 هَ.ق. در حلب درگذشت. او را تصنیفات بسیاری است که از آن جمله است: 1- تنبیه الوسنان الی شعب الایمان. 2- فتح المنان که تخمیس رائیه ٔ شیخ علوان است. 3- الفوائد الزاهره فی السلالهالطاهره. 4- محرک همم القاصرین بذکر الائمه المجتهدین المتعبدین. 5- الیواقیت المکلله فی الاحادیث المسلسله. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 247 و الاعلام زرکلی چ 2ج 5 ص 197). رجوع به مآخذ ذیل شود: الکواکب السائره ج 2 ص 224، شذرات الذهب ج 8 ص 218، کشف الظنون ص 252، 409 وسایر صفحات، فهرس الفهارس ج 2 ص 413، ایضاح المکنون ج 1 ص 19 و سایر صفحات و ج 2 ص 133 و سایر صفحات، هدیه العارفین ج 1 ص 795 و فهرس المخطوطات المصوره ج 2 ص 188.