عمرا در لغت نامه دهخدا

عمرا. [ع َ] (اِخ) نام شعبه ای است از طایفه ٔ ناحیه ٔ سراوان، از طوایف کرمان و بلوچستان، و مرکب ازشصت خانوار است. (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 98).