معنی علی طباطبائی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن اسماعیل بن منصور قاسم بن محمد. مکنی به ابوالحسین، و نسب او به قاسم رسی طباطبائی میرسد. وی در سال 1096 هَ. ق. درگذشت و در کاظمین دفن گردید. او را تألیفاتی است که از آنجمله دیوان شعر میباشد. (از الذریعه ج 9 ص 739 از نسمهالسحر فیمن تشیع و شعر ضیاءالدین یوسف).

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن حجهاﷲبن علی بن عبداﷲبن حسین بن محمدبن عبدالملک بن حمزهبن حسن بن داودبن حمزهبن محمدبن محمودبن علی بن احمدبن مسلم بن محمدبن قاسم بن اسماعیل بن احمدبن یحیی بن حسین بن قاسم رشی بن ابراهیم بن اسماعیل دیباج بن ابراهیم بن عمربن حسن مثنی بن حسن السبططباطبائی شولستانی نجفی غروی ملقب به شرف الدین. از فقهای امامیه ٔ ساکن نجف بود. و در سال 1060 هَ. ق. در آن شهر درگذشت. و شولستانی نسبت است به «شولستان »که ناحیه ای است بین شیراز و خلیج بصره. او راست: 1-توضیح الاقوال و الادله، فی شرح رساله الاثنی عشریه. 2-حاشیه بر صحیفهالکامله. 3- رساله فی عصمهالانبیاء قبل البعثه و بعدها. 4- الرساله النوریه، فی اصول الدین. 5- کنزالمنافع فی شرح مختصرالنافع، در فقه. (از معجم المؤلفین از هدیه العارفین ج 1 ص 757 و ایضاح المکنون ج 1 ص 338 و أعیان الشیعه ج 41 ص 106 و روضات الجنات خوانساری ص 408) (از مصنفی علم الرجال ص 271).

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن حسن بن محمدبن علی طباطبائی حائری (علینقی...) رجوع به علینقی شود.

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن رضابن محمدمهدی بحرالعلوم طباطبائی. وی فقیه بود و در سال 1224 هَ. ق. در نجف متولد شد، سال وفات او 1298 هَ. ق. است. او راست: شرحی بر کتاب نافع. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 93).

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن شاهمرادبن اسدبن جلال الدین بن حسن طباطبائی حسنی نجفی. طبیب قرن یازدهم هَ. ق. او راست: مجربات الطب. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 107).

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن عبدالکریم بن علی طباطبائی بروجردی. رجوع به علی بروجردی شود.

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن محمدبن علی بن ابی المعالی الصغیربن ابی المعالی الکبیر طباطبایی اصفهانی کاظمی حائری شیعی امامی. فقیه و اصولی بود، در ربیعالاول سال 1161 هَ. ق. در کاظمیه متولد شد و در 1231 هَ. ق. درگذشت. او راست: 1- ترجمه ٔرساله ٔ خالش «آغابهبهانی » در اصول الدین، از فارسی به عربی. 2- حاشیه بر حدائق. 3- حاشیه بر مدارک. 4- حاشیه بر معالم الاصول. 5- رساله ٔ اختصاص الخطاب بالمشافهین. 6- رساله ٔ استظهارالحائض اذا تجاوز دمها. 7- رساله ٔ اصاله براعه ذمهالزوج من المهر و علی الزوجه اثبات اشتغال ذمته به. 8- رساله ٔ اصول الدین. 9- رساله ٔتکلیف الکفار بالفروع. 10- رساله ٔ حجیهالاجماع والاستصحاب. 11- رساله ٔ حجیهالشهره. 12- رساله ٔ حجیه مفهوم الموافقه. 13- رساله ٔ حلیهالنظر بالجمله الی الاجنبیه و اباحه سماع صوتها کذلک. 14- رساله ٔ کفایه الضربه الواحده فی الیتیم. 15- رساله ٔ منجزات المریض. 16- الریاض. 17- شرح صلاه المفاتیح. 18- شرح مبادی الاصول علامه. 19- مختصر الریاض. (از معجم المؤلفین (اعیان الشیعه ج 42). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است: هدیه العارفین بغدادی ج 2 ص 771. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 603. فوائد الرضویه ٔ عباس قمی ج 1 ص 323. روضات الجنات خوانساری ص 414. منتهی المقال ابوعلی ص 224. تنقیح المقال مامقانی ج 2 ص 307.

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن محمدبن محمدتقی بن محمدرضابن مهدی بحرالعلوم طباطبایی نجفی. متوفی در سال 1315 هَ. ق. او راست: کشف الاستار فی شرح الاظهار. (از معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ٔ عاملی ج 42 ص 39).

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن محمدرضا طباطبایی. فقیه و اصولی بود، در سال 1224 هَ. ق. متولد شد. و در سال 1299 هَ. ق. در نجف درگذشت و در باب طوسی دفن گردید. او راست: 1- البرهان القاطع فی شرح المختصر النافع. 2- رساله فی تصرفات المریض. 3- رساله فی القبله. 4- رساله فی المسافه الملفقه. 5- منهج العابد فی جمیع أبواب الطهاره. (از معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ٔ عاملی ج 42 ص 46).

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن محمدرفیع طباطبایی. فقیه و مفسر و حکیم و متکلم بود و در سال 1195 هَ. ق. در اصفهان درگذشت. او راست: 1- تفسیرالبیضاوی. 2- رساله فی حرمه حلق اللحیه. 3- رساله فی الرجعه. 4- رساله فی صلاه الجمعه. (از معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ٔ عاملی و ج 42 ص 35).

علی طباطبائی. [ع َ ی ِ طَ طَ] (اِخ) ابن نقی بن جوادبن مرتضی حسینی طباطبائی بروجردی. فقیه واصولی بود که در سال 1188 هَ. ق. متولد شد و در نهم ربیع الاول سال 1249 هَ. ق. در بروجرد درگذشت. او را تألیفاتی است که غالب آنها کامل نشده است. (از معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ٔ عاملی ج 42 ص 197).