معنی عطالة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عطاله. [ع َ ل َ] (ع مص) باطل شدن و بیکار شدن. (از اقرب الموارد). بیکاری و معطلی. (از آنندراج). عطالت. و رجوع به عطالت شود.

عطاله. [ع َ / ع ُ ل َ / ل َ] (اِخ) کوهی است مر بنی تمیم را. (منتهی الارب). کوهی است بزرگ در دیار بنی سعد. و گویند کوهی است از آن بنی تمیم. و برخی آن را کوهی بلند در بحرین دانسته اند. (از معجم البلدان).