معنی عزوبة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عزوبه. [ع َ ب َ] (ع ص) زمین دورچراگاه و درازراه بسوی گیاه. (منتهی الارب). زمینی که از علف و گیاه دور باشد. (از اقرب الموارد).

عزوبه. [ع ُ ب َ] (ع مص) بی زن و بی شوهر شدن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار): عزب الرجل، آن مرد را اهل و خانواده نبوده است. (از اقرب الموارد). عُزبه. و رجوع به عزبه شود. || (اِمص) بی زنی و بی شوئی. (منتهی الارب). بی همسری. مجردی. عزوبت. و رجوع به عزوبت شود.