معنی عتل در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عتل. [ع َ ت َ] (ع ص، اِ) ج ِ عَتله. || (مص) شتافتن به سوی بدی. (اقرب الموارد).

عتل. [ع َ ت ِ] (ع ص) مرد شتابنده به بدی. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج).

عتل. [ع َ] (ع مص) برداشتن و سخت کشیدن چیزی را. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد). || ناقه را کشیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (تاج العروس) (تاج المصادر).

عتل. [ع ُ ت ُل ل] (ع ص) بسیارخوار سرکش. (منتهی الارب) (آنندراج). الاکول المنوع. (اقرب الموارد). پرخور. || درشت خوی سخت گوی سخت آزار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ترجمان علامه): عُتل بعد ذلک زنیم. (قرآن 13/68). || نیزه ٔ درشت و سطبر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (غیاث اللغات). || سخت هر چیزی. (اقرب الموارد).

(عُ تُ) [ع.] (ص.) درشت گوی سخت آواز.

سرکش، تندخو، آزاردهنده،

ستمکار، آزار دهنده