معنی عبیدلی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عبیدلی. [ع َ دِ] (اِخ) نام یکی از دهستان های شش گانه ٔ بخش لنگه ٔ شهرستان بوشهر است. حدود و مشخصات آن بقرار زیر است. از شمال دهستان حمدادی از جنوب ارتفاعات چیرو و خلیج فارس از باختر دهستان بدوی از خاور دهستان چارکی. این دهستان تقریباً در مرکز بخش واقع گردیده و هوای آن گرم و مرطوب است. آب مشروب آن از باران و چاه تأمین میشود. زراعت آنها دیمی است. محصولات آن غلات، خرما، لبنیات و جزئی صیفی است. شغل اهالی زراعت و گله داری است. از 8 آبادی تشکیل شده است و در حدود 2200 تن سکنه دارد. قراءمهم آن عبارتند از بندر چیرویه، نخل خلفان، ارمکی، جزیره ٔ هندورابی. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).

عبیدلی. [ع ُ ب َ دِ] (اِخ) ابن ابی جعفر محمدبن علی الجوادبن حسن بن علی بن ابراهیم بن علی الصالح بن عبیداﷲ اول اعرج بن حسین الاصغربن الامام السجاد. و عالم به انساب و از جمله ٔ معمرین بود به سال 335 هَ. ق. درگذشت. از تألیفات اوست: تهذیب الانساب. نهایه الاعقاب. (از ریحانه الادب و الذریعه ج 4 ص 508).

عبیدلی. [ع ُ ب َ دِ] (اِخ) احمدبن محمدبن مهنابن علی بن مهنای حسینی عبیدلی. مردی عالم و نسابه و از اکابر علمای اواخر قرن هفتم یا اوائل قرن هشتم بود. از شاگردان جلال الدین علی بن عبدالحمیدبن فخار است و بنابر قول اعیان الشیعه استاد احمدبن علی بن حسین بن علی بن مهنا صاحب عمده الطالب است. از تألیفات اوست: الانساب المشجره یا مشجر النسب. التذکره فی الانساب المطهره که در اعیان الشیعه به سید احمد عبیدلی نسبت داده شد. و عنوان همین کتاب است. (از ریحانه الادب ج 3 ص 64).

عبیدلی. [ع ُ ب َ دِ] (اِخ) حیدربن علی بن حیدرعلوی حسنی آملی مازندرانی عبیدلی یا عبیدی وی حکیم. عارف، مفسر، صوفی و از اکابر عرفا و علمای امامیه و جامع شریعت و طریقت است. اصل او از آمل مازندران و نشأتش در بغداد بوده و با فخرالمحققین مصاحبت داشت از تألیفات اوست: الارکان فی فروع شرایع اهل الایمان. الامامه. الامانه امثله التوحید. التأویلات که چهارمین تفسیر او است. التنزیه. جامع الاسرار و منبع الابرار در اسرار انبیاء و اولیاء و علم توحید. جامع الحقایق. رافعه الخلاف فی وجه سکوت امیرالمؤمنین. رساله العلوم العالیه. شرح فصوص (نص النصوص). الکشکول فی بیان ماجری علی آل رسول. المحیط الاعظم. منتخب التأویل. (ریحانه الادب ج 3 ص 64 و الذریعه ج 2 ص 282).

عبیدلی. [ع ُ ب َ دِ] (اِخ) یحیی بن حسن عقیقی بن جعفر الحجهبن عبیداﷲ اعرج بن حسین اصغربن امام السجاد مکنی به الحسن و معروف به عبیدلی از رجال قرن سوم هجری و عالم به انساب است. وی نخستین کس است که در انساب علویین کتاب نوشت. از جمله تألیفات اوست: اخبارالزینبیات که در شرح حال زنان زینب نام است از اولاد ابوطالب. اخبارالمدینه، انساب آل ابی طالب. وی به سال 266 هَ. ق. درگذشت. (از ریحانه الادب ج 3 ص 66).