معنی طاحنة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

طاحنه. [ح ِ ن َ] (ع ص، اِ) دندان آسیا. (دهار). ناجذ (دندان سپسین همه). یکی از دندانهای آسیا. ج، طواحن: دندانی که طاحنه ٔ جسم است و غذاء روح به قوّت آن منهضم میشود، چون مُتآکِل شد و لذّت عیش به الم آن منغص گشت جز قلع و افاتت آن چاره نیست. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی) یکی از دوازده دندان که پس از ضواحک بود. (السامی فی الاسامی نسخه ٔ خطی ص 156). دندان خاینده. دندان نرم کننده ٔ طعام. || آس که بپای گردانند. (مهّذب الاسماء در سه نسخه خطی).