معنی صیب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

صیب. [ص َ] (ع مص) رسیدن کسی یا چیزی را. (منتهی الارب). رسیدن به چیزی. (تاج المصادر بیهقی) (دهار).

صیب. [ص ُ ی ُ] (ع اِ) ج ِ صوب. (منتهی الارب).

صیب. [ص َی ْ ی ِ] (ع اِ) باران. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). باران پیاپی. (ترجمان علامه ٔ جرجانی). || ابر باران. (منتهی الارب): او کصیب من السماء فیه ظلمات و رعد و برق. (قرآن 19/2).

رسیدن به چیزی

صَیِبّ، باران- اَبر بارانی،