معنی صرفه بردن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

صرفه بردن. [ص َ ف َ / ف ِ ب ُ دَ] (مص مرکب) سبقت نمودن و پیشی گرفتن. (برهان). پیشی گرفتن. (انجمن آرا):
ترسم که صرفه ای نبرد روز بازخواست
نان حلال شیخ ز آب حرام ما.
حافظ.
راه عشق ار چه کمینگاه کماندارانست
هرکه دانسته رود صرفه ز اعدا نبرد.
حافظ.
دام سخت است مگر یار شود لطف خدا
ورنه آدم نبرد صرفه ز شیطان رجیم.
حافظ.
|| نفع بردن و فائده کردن. (برهان). نفع بردن. (انجمن آرا).

سود بردن، سبقت جستن. [خوانش: (~. بُ دَ) [ع - فا.] (مص ل.)]

‎ سود بردن، پیش افتادن (مصدر) نفع بردن سود بردن، پیش افتادن سبقت جستن.