معنی صحن پالوده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

صحن پالوده. [ص َ ن ِ دَ] (اِ مرکب) کنایه از اندام نهانی زن بکر است. (آنندراج از شرح سکندرنامه). || در دو بیت ذیل نظامی «صحن پالوده » بمعنی صحن (بشقاب، کاسه) پالوده (فالوذج) است. رجوع به پالوده شود:
انگبین بروغن آلوده
چرب و شیرین چو صحن پالوده.
نظامی.
شهد انجیر و مغزبادامش
صحن پالوده کرده در جامش.
نظامی.

سرای پالوده گواژ: اندام نهانی دوشیزه