شی ٔا در لغت نامه دهخدا

شی ٔا. [ش َ ئُل ْ لاه] (ع اِ مرکب) (مخفف شی ٌٔ ﷲ) یک نوع از تعظیم و تکریم و سلام که معمول دراویش می باشد. (از ناظم الاطباء).
- شی ٔاﷲ زدن، (عوام شیداﷲ زدن گویند) ظاهراً اصل این کلمه شیئاً ﷲ بوده است. (یادداشت مؤلف).
- شی ءاللهی، با یای مصدری و «شیداللهی » به معنی سؤال و گدایی و تکدی در زبان فارسی استعمال شده است. (فرهنگ عامیانه ٔ جمال زاده).