معنی شیدایی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شیدایی. [ش َ / ش ِ] (حامص) دیوانگی. (آنندراج) (یادداشت مؤلف). صفت شیدا. جنون. (یادداشت مؤلف). آشفتگی. (آنندراج):
مرا نسبت به شیدایی کند ماه پری پیکر
تو دل با خویشتن داری چه دانی حال شیدایی.
سعدی.
- سر به شیدایی برآوردن، به آشفتگی گراییدن. دیوانه شدن:
چو عقل اندرنمی گنجید سعدی
بیا تا سر بشیدایی برآریم.
سعدی.
مگر زنجیرمویی گیردم دست
وگرنه سر بشیدایی برآرم.
حافظ.
|| عاشقی. شیفتگی. عاشقی. وله. (یادداشت مؤلف). || (ص نسبی) منسوب بشیدا. مفتون. دیوانه:
حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی.
حافظ.

شیفتگی، دیوانگی، عاشقی. [خوانش: (شَ) (حامص.)]

آشفتگی،
شیفتگی،

بیقراری، دلباختگی، دلدادگی، دلشدگی، شوریدگی، شیفتگی، عاشقی، جنون، دیوانگی

‎ آشفتگی شیفتگی، دیوانگی، عاشقی.