معنی شیاع در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شیاع. [ش َ / شیا] (ع اِ) هیزم ریزه که بدان آتش افروزند. || نای شبان یا بانگ آن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). || خوانندگان یا خوانندگان رمه ٔ پس مانده را. (منتهی الارب) (آنندراج). دعاه جمع داع و شیاع که جمع شائع است. (اقرب الموارد).

شیاع. [ش َ / شیا] (ع مص) فخر کردن بکثرت زن بارگی و جماع. شاید تصحیف سیاع باشد. (از ذیل اقرب الموارد، از لسان العرب). || آنچه کمال یا زیادتی چیزی بدان باشد. یقال: هذا شیاع کذا او شیاع لکذا. (از ذیل اقرب الموارد). || آشکارا شدن خبر. شهرت تمام. بحد شیاع رسیدن خبری. || (اصطلاح فقه) بمعنی اشتهار است و در لغت عرب شیوع باشد. (از یادداشت مؤلف). رجوع به شیوع شود.

شیاع. (ع مص) شاع. شیع. شیوع. مشایع. شیعوعه. شیعان. آشکارا و فاش شدن خبر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).
- به حد شیاع رسیدن، همه کس از آن با خبر شدن.
|| همراهی کردن، و منه قول العرب فی الوداع: «شاعکم السلام، ای تبعکم ». (از اقرب الموارد). بمعانی مشایعه. (منتهی الارب). رجوع به مصادر مترادف شیاع شود. || مشایعت کردن و خارج شدن و تا منزل همراهی کردن کسی را. (از ناظم الاطباء). || متابعت کردن از کسی در کاری: شایعه علی الامر. (از ناظم الاطباء). در پی رفتن در کاری. (منتهی الارب). || دوستی کردن با کسی: شایع الرجل. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). || در پی رسیدن و ملحق شدن بکسی: شایع فلاناً. (ناظم الاطباء). در پی رسیدن کسی را. (از منتهی الارب). || خواندن شتر پس مانده را و آوازکردن آنها را: شایع بالابل. || گسیل کردن کسی را. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب).

مشایعت کردن، پیروی کردن، شایع شدن،

مشایعت کردن، همراهی کردن،
پیروی کردن،

آتش‌گیره، هیزم‌ریزه که با آن آتش بیفروزند،
نی شبان یا آواز آن،
(اسم مصدر) شایعه‌پراکنی،

مشایعت و پیروی کردن

شِیاع، در عربی مصدر (شاعَ- یَشِیْعَ) بمعنای پیروی کردن و تَبَعِیَّت نمودن است و بصورت اسم بمعنای آتشگیره یا هیزم ریز که بدان آتش افروزند- نِی چوپان- ندا و بوق است ولی در فارسی بمعانی شُیُوع (بذیل کلمه مراجعه شود) و اِطّلاع و درک همگانی هم مُصطلح می باشد،