معنی شوره زمین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شوره زمین. [رَ / رِ زَ] (اِ مرکب) شوره زار. (فرهنگ فارسی معین):
ور ایدون که دشمن شود دوستدار
به شوره زمین تخم نیکی مکار.
فردوسی.
بسا شوره زمین کز آبناکی
دهان تشنگان را کرد خاکی.
نظامی.
در فراهان شوره زمینی بود که شتر با بار و اسب با سوار بدان فرومیرفت. (تاریخ قم ص 87).

زمینی که دارای شوره باشد زمین پر از شوره که در آن گیاه نروید شورستان.