معنی شوایب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
شوایب. [ش َ ی ِ] (ع اِ) شوائب. ج ِ شائبه. آلودگیها: و کار آن ملک را از شوایب کدورات صافی گردانید. (جهانگشای جوینی). و جانبین از شوایب خلاف صافی، خراسان از طغات و عدات پاک گشت. (جهانگشای جوینی). و رجوع به شوائب و شائبه شود.
(شَ یِ) [ع. شوائب] (اِ.) جِ شایبه.
شائبه
آمیختگیها، شایبهها
(اسم) (اسم) مونث شایب، (اسم) عیب وصمت، شک گمان جمع: شوایب (شوائب) .