معنی شهلاء در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شهلاء. [ش َ] (ع ص) مؤنث اشهل. زن میش چشم. (از منتهی الارب) (غیاث): عین شهلاء؛ چشمی میشینه. (مهذب الاسماء). میشی. چشمی میشی. || (اِ) حاجت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) (دهار).

شهلاء. [ش َ] (اِخ) از آبهای بنی عمروبن کلاب است. (از معجم البلدان).

شَهْلاء، مؤنَّث اشهل- حاجت- نیاز- چشم میشی رنگ و زیبا- زن چشم زیبا،