جدول یاب باشگاه حل جدول مسابقه جدول واژه های پیشنهادی درخواست معنی امکانات سایت وبلاگ جدول یاب فال حافظ استخاره آب و هوا نظرسنجی ها اوقات شرعی کشور های جهان
قوانین | تماس با ما | درباره ما

معنی شبل در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

شبل. [ش ِ] (ع اِ) شیربچه وقتی که شکارکند. (منتهی الارب). ج، اشبال وشبال و شبول و اشبل. (اقرب الموارد) (شرح قاموس).

شبل. [ش َ] (ع مص) در اصطلاح دوزندگان از چند قسمت طولی شی ٔ را به یکدیگر دوختن. (از دزی ج 1 ص 724).

شبل. [ش ِ] (اِخ) نام چند تن از محدثان است از جمله: شبل بن عباد مکی و شبل بن العلاء و شبل بن شریق و عبدالرحمن بن شبل و شیبان بن شبل. (منتهی الارب).

فرهنگ معین

(ش) [ع.] (اِ.) شیر بچه ای که شکار کند؛ بچه شیر؛ ج. شبال.

فرهنگ عمید

بچۀ شیر که بتواند شکار کند، شیربچه،

حل جدول

بچه شیر

فرهنگ فارسی هوشیار

بچه شیر

فرهنگ فارسی آزاد

شِبْل، بچه شیر (جمع: شِبال-اَشْبُل-اَشْبال)

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر
شبل: شبل. [ش ِ] (ع اِ) شیربچه وقتی که شکارکند. (منتهی الارب). ج، اشبال وشبال و شبول و اشبل. (اقرب الموارد... شبل: شبل. [ش َ] (ع مص) در اصطلاح دوزندگان از چند قسمت طولی شی ٔ را به یکدیگر دوختن. (از دزی ج 1 ص 724). شبل: شبل. [ش ِ] (اِخ) نام چند تن از محدثان است از جمله: شبل بن عباد مکی و شبل بن العلاء و شبل بن شریق و ع... شبل: (ش) [ع.] (اِ.) شیر بچه ای که شکار کند؛ بچه شیر؛ ج. شبال. شبل: بچۀ شیر که بتواند شکار کند، شیربچه، شبل: بچه شیر شبل: بچه شیر شبل: شِبْل، بچه شیر (جمع: شِبال-اَشْبُل-اَشْبال)