معنی شاه جوی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شاه جوی. (اِ مرکب) جوی بزرگ. جو ونهری که از آن جوهای دیگر جدا شود. (فرهنگ نظام).

شاه جوی. (نف مرکب) شاه جو. جوینده ٔ شاه:
همه کنده موی و همه خسته روی
همه شاه گوی و همه شاه جوی.
فردوسی.
بگشتند از آن جایگه شاه جوی
بریگ و بیابان نهادند روی.
فردوسی.
یکایک بخسرو نهادند روی
سپاه و سپهبد همه شاه جوی.
فردوسی.