سیهک در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سیهک. [س َ هََ] (ع ص، اِ) خاک که آنرا باد برداشته باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || باد سخت. (آنندراج): ریح سیهک، باد تند و سخت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

(یَ هَ) (اِمصغ.) دانه کوچک سیاهی که میان گندم و عدس روید.

سیاهک

خاک که باد آنرا در هوا پراکنده کرده باشد ‎ گرد خاک، باد سخت از سیهوج پارسی (اسم) دانه کوچک سیاهی که میان گندم و عدس روید.