سیماب آتشین در لغت نامه دهخدا

سیماب آتشین. [ب ِ ت َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کنایه از آفتاب عالمتاب است و سیماب آتشی هم میگویند. (برهان). آفتاب. (فرهنگ رشیدی) (آنندراج):
چون آه عاشق آمد بر آتشین معنبر
سیماب آتشین زد در بادبان اخضر.
خاقانی.
- سیماب آتشین سر، سیماب آتشین است که کنایه از خورشید عالم آرا باشد. (برهان).