معنی سودخور در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سودخور. [خوَرْ / خُرْ] (نف مرکب) رباخور. (ناظم الاطباء): دید یکی سودخور نامش لاوی نشسته. (دیاتسارون ص 52). با سودخوران وبا گنهکاران میخورد و می آشامد. (دیاتسارون ص 52).

(خُ) (ص فا.) رباخوار.

رباخوار، سودخوار، نزول‌خور،
(متضاد) سودده، نزول‌ده