معنی سر سخت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سر سخت. [س َ رِ س َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) صدمه ٔ سخت. (غیاث اللغات).
- سر سخت خوردن، صدمه ٔ سخت خوردن. (آنندراج). صدمه و آسیب بزرگ رسیدن. (مجموعه ٔ مترادفات ص 235):
عدو از کفت گرز یک لخت خورد
ز سرسختی آخر سر سخت خورد.
محمدسعید اشرف (از آنندراج).
آن از این کوچه برد سر بسلامت بیرون
که سر سخت ز هر سنگ تواند خوردن.
صائب (از آنندراج).