معنی سرگرای در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سرگرای. [س َ گ َ / گ ِ] (نف مرکب) آنکه سرش بگردد. (آنندراج). || مجازاً سرکوب کننده. نابودکننده. آنچه قصد کوفتن یا انداختن سر کند:
چو من گرزه ٔ سرگرای آورم
سرانشان همه زیر پای آورم.
فردوسی.
رجوع به گرای شود.

بی قرار، نافرمان. [خوانش: (~. گَ) (ص فا.)]

سرگراینده، سر‌پیچی‌کننده، سرکش، نافرمان،
بی‌قرار، بی‌آرام،

(صفت) نافرمان عاصی سرکش، بیقراری بی آرامی، قصد کردن.