معنی سرکه فشان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سرکه فشان. [س ِ ک َ / ک ِ ف َ / ف ِ] (نف مرکب) سخت در عتاب کردن. (رشیدی). کنایه از سخت بیدماغ. (آنندراج). || بدگوی طعنه زن. (آنندراج). بدگوی و طاعن. (رشیدی):
یوسف من گرگ مست باده بکف صبح فام
وز دو لب باده رنگ سرکه فشان از عتاب.
خاقانی.
گهگهی آن شکرنشان سرکه فشان ز لب شدی
گرم جگر شدم ز لب سرکه فشان من کجا.
خاقانی.