معنی سجاد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سجاد. [س َج ْ جا] (ع ص) بسیار سجده کننده. (اقرب الموارد) (آنندراج). مبالغه در سجود.

سجاد. [س َج ْ جا] (اِخ) لقب ابومحمدعلی بن عبداﷲبن عباس بن عبدالمطلب مکنی به ابومحمد. از اعیان تابعین است و به کثرت عبادت و نماز مشهور است او را لقب سجاد داده اند بسال 40 هَ. ق. متولد شد و در سال 118 هَ. ق. در شام در گذشت. رجوع به علی بن عبداﷲبن عباس و ابوالاملاک و اعلام زرکلی ص 678 شود.

سجاد. [س َج ْ جا] (اِخ) علی بن حسین بن علی معروف به سجاد و مکنی به ابوالحسن و ملقب به زین العابدین. امام چهارم شیعیانست. رجوع به ابوالحسن علی بن حسین بن علی و علی بن حسین شود:
سپس ِ باقر و سجاد روم در ره دین
تو بقر رو سپس عامه که ایشان بقرند.
ناصرخسرو.

سجاد. [س َج ْ جا] (اِخ) لقب محمدبن ذکران. از اصحاب امام صادق است.

(سَ جّ) [ع.] (ص.) بسیار سجده کننده.

کسی که سجده بسیار کند، بسیارسجده‌کننده،

سجده‌کننده، بسیارنمازخوان، سجده‌گر

بسیار سجده کننده

سَجّاد، لقب دیگر امام زین العابدین "حضرت علی بن حسین بن علی "امام چهارم که حضرت بهاء الله در حق ایشان سَیِّد السّاجِدین و سَنَدُالمُقَربین می فرمایند

سَجّاد، بسیار سجده کننده