معنی ستایش کنان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ستایش کنان. [س ِ ی ِ ک ُ] (ق مرکب) در حال ستایش:
چو از خواب گودرز بیدار شد
ستایش کنان پیش دادار شد.
فردوسی.
چو بر آستان ملک سر نهاد
ستایش کنان دست بر سر نهاد.
سعدی.
رجوع به ستایش کردن شود.

در حال ستودن و مدح کردن،
(صفت) ستایش‌کننده،