معنی سبر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سبر. [س َ] (ع مص) میل بجراحت فرو بردن تا غور آن معلوم شود. (منتهی الارب). سبر جراحت و جز آن، آزمودن غور آن تا مقدار آن شناخته شود. (از اقرب الموارد). || آزمودن. (منتهی الارب). تجربه و اختبار. (از اقرب الموارد): به سبر و امتحان معلوم شود که... (المعجم). || (اِ) شیر بیشه. (منتهی الارب). اسد. (اقرب الموارد). || گونه ٔ روی. ج، اسبار. (مهذب الاسماء). ماء الوجه. (اقرب الموارد).

سبر. [س َ / س ِ] (ع اِ) اصل و نهاد چیزی. (منتهی الارب). اصل. (اقرب الموارد). || رنگ. (منتهی الارب). لون. || جمال. (اقرب الموارد). خوبی. (منتهی الارب). || هیئت نیکو. (اقرب الموارد) (منتهی الارب).

سبر. [س ُ ب َ] (ع اِ) پرنده ای است. (اقرب الموارد). مرغیست. (منتهی الارب).

سبر. [س ِ] (ع اِ) دشمنی. (منتهی الارب). عداوت. (اقرب الموارد). || شبه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). || عار. (منتهی الارب).

سبر. [س ِ] (اِ) نامی است که در طوالش بدرختچه ٔ سیاه تلو دهند. رجوع به جنگل شناسی کریم ساعی ص 259 و سیاه تلو شود.

سبر. [س َ] (ع اِ) یا سبر و تقسیم. جرجانی آرد: سبر و تقسیم هر دو یکی است و عبارت است از آوردن اوصاف اصل یعنی مقیس علیه وابطال بعض آنها تا باقی برای علت تعیین گردد چنانکه گویند علت حدوث در بیت یا تألیف یا امکان است. و دوم بتخلف باطل است زیرا صفات واجب بالذات ممکن است وحادث نیست پس اول معین شد. (از تعریفات جرجانی). و همو آرد: سبر و تقسیم حصر اوصاف در اصل و الغای بعض است تا باقی برای علیت تعیین گردد چنانکه گویند علت حرمت شراب یا مستی است یا بودن شراب از آب انگور یا مجموع هر دو و جز آب و مستی نمیتوان علیتی یافت بدان طریق که مفید ابطال علت وصف باشد و بنابر این مستی را برای علت توان تعیین کرد. (از تعریفات جرجانی).

سبر. [س َب ْ ب ُ] (اِخ) ریگ پشته ای است بین بدر و مدینه. در اینجا پیغمبر اکرم صلی اﷲ علیه و آله و سلم غنائم بدر را تقسیم کرده است. (از معجم البلدان).

سوختن

‎ ریش آزمای، آزمودن زخم، ژرفاسنجی ‎ شیربیشه، نهاد بن، رنگ رخسار بارشک مرغکی از تیره ی مرغبارانیان ‎ ننگ، دشمنی، خوبی، مانندگی، ریخت، زیبایی