معنی سابین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سابین. (اِخ) قوم قدیم از نژاد لاتین است که در ایتالیا در حوالی رم و در دامنه ها و ارتفاعات جبال آپنین مرکزی در ناحیه ٔ سابین سکونت داشتند. بعدها بدشتها و جلگه های حوالی رم سرازیر شدند و بقیادت تاتیوس پادشاه خود ضد رومیان شوریدند و آتش جنگ میان سابینها و رومیان شعله ور شد. بعد از آخرین جنگ قراردادی منعقد گردید که بموجب آن سابینها در مجاورت رومیان و در شهر رم اقامت گزیدند ولی تحت حکومت تاتیوس و مجلس اعیان خود بودند. مدتی بعد بطور قطعی مغلوب و برومیان ملحق شدند و از سال 220 ق. م. در دوره ٔ دانتاتوس کنسول روم کاملاً فرمانبردار روم گشتند.

سابین. (اِخ) نام یکی از ممالک مرکزی قدیم ایتالیا بود که در شمال لاسیوم و در مغرب سامنیوم و در مشرق اتروریا و در جنوب پیسنوم و میان جبال آپنین و مجرای دو رودخانه ٔ تیبروآنیو و در میان ایالات کنونی اُمبری و آبروز اولتریور قرار داشت. ناحیه ٔ سابین پوشیده از جنگل بود و برای زراعت مناسب بود لکن زیتون و تاک و بلوط فراوان داشت و حیوانات اهلی نیز در آن نگاهداری میشد. رجوع به ترجمه ٔ تمدن قدیم فوستل دوکولانژ ص 482 و قاموس الاعلام ترکی ج 4 شود.

سابین. (اِخ) رودخانه ای است در ایالات متحده ٔ آمریکا، که از ایالت تکزاس سرچشمه میگیرد و در این ایالت و ایالت لویزیان ابتدا بسمت جنوب شرقی و بعد بسوی جنوب جریان می یابد و پس از طی 500 هزار گز به خلیج مکزیک می ریزد.

سابین. (اِ) درخت ابهل است و از اسانسی که از شاخه های آن میگیرند در داروسازی استفاده میشود. رجوع به کارآموزی داروسازی ص 208 و ابهل در این لغت نامه شود.