زکر در لغت نامه دهخدا
لغت نامه دهخدا
زکر. [زَ] (ع مص) پر کردن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
زکر. [زُ ک َ] (ع اِ) ج ِ زکره. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زکره شود.
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.
آخرین مطالب وبلاگ



