زکر در لغت نامه دهخدا - جدول یاب

زکر در لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

زکر. [زَ] (ع مص) پر کردن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

زکر. [زُ ک َ] (ع اِ) ج ِ زکره. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زکره شود.

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر