معنی زکاره در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

زکاره. [زَ رَ / رِ] (ص) مردم خیره و ستیزه کار و لجوج را گویند. (برهان) (از ناظم الاطباء). مرد خیره ٔ ستیزه جو. (از انجمن آرا) (از آنندراج). ستیهنده و قیل به ازای فارسی. (شرفنامه ٔ منیری). ژکاره. خیره سر ستیزه کار. لجوج. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به ژکاره شود.

(زَ رِ) (ص.) خیره سر.

خیره، خیره‌سر، ستیزه‌کار، لجوج،

(صفت) خیره سر ستیزه کار لجوج.