معنی زوائد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

زوائد. [زَ ءِ] (ع اِ) ج ِ زائده. افزونیها. (از آنندراج): و بر جگر فزونی هاست از وی بیرون آمده بر سان انگشتان و بدین فزونیها گرد معده اندر آمده است. چنانکه چیزی را به انگشتان بگیرند و این فزونیها را به تازی زوائد گویند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی، یادداشت بخط مرحوم دهخدا). از جمله زوائد مبانی هزار محوطه بود از جهت مرابط فیلان. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 423). زائده الکبد؛ هنیه منها صغیره الی جانبها منتحیه عنها. ج، زوائد. (اقرب الموارد).
- زوائد متصله، فزونیها که بر سر استخوانهای مهره هاست. (از ذخیره ٔ خوارزمشاهی، یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
- زوائد مفصلیه، فزونیهای استخوانهای پهلو که در استخوانهای مهره های پشت نشسته است. (از یادداشت ایضاً).
- زوائد من الاسنان، ما یلی الانیاب و منه قول المتنبی فی عشیره سیف الدوله: «و سائر املاک البلاد الزوائد». (اقرب الموارد).
|| زیاده الایمان بالغیب والیقین. (تعریفات جرجانی، در اصطلاحات صوفیه). || تندیهای پس پالان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ذوالزوائد؛ شیر بیشه یعنی به اظفاره و انیابه و زئیره و صولته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).

جمع زائده، افزونیها

زَوائِد، افزون شونده ها- زیاد شونده ها- زیادها- (مفرد: زائِد به زائِد نیز مراجعه شود)