معنی زهو در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

زهو. [زَ] (اِ) چرک گوش را گویند. (برهان) (آنندراج). چرک گوش و سملاخ. (ناظم الاطباء).

زهو. [زِ] (ص نسبی) زاهو. از: «زه »، بمعنی زادن + «و»، بمعنی دارا و صاحب. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).

زهو. [زَهَْ وْ] (ع مص) سبک و سهل داشتن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). استخفاف نمودن کسی را و خوارشمردن او را. (ناظم الاطباء). || جنبانیدن باد، گیاه ترشده را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || وزیدن باد. || جنبانیدن باد درخت را. (ناظم الاطباء). || دراز شدن نخل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || صاحب غوره ٔ رنگین گردیدن نخل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || سرخ و زرد شدن غوره ٔ خرما. (تاج المصادر بیهقی). رنگ گرفتن غوره ٔ خرما و منه: و نهی عن بیعالتمر حتی یزهو و روی حتی یزهی. || جوان شدن کودک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || نزدیک آمدن زه گوسفند. (تاج المصادر بیهقی). پستان کردن گوسپند نزدیک زادن. || برداشتن سراب چیزی را و نمایان کردن. || رفتن شتران پس از وِرْد یک شباروز یا دو شباروز. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || راندن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || در طلب گیاه رفتن ناقه بعد خوردن آب. || روشن کردن چراغ. || درخشانیدن تیغ را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || زدن کسی را به چوبدستی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || اندازه کردن چیزی را: زهاه بماءه رطل، اندازه کرد او را صد رطل. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). || نازیدن آن مرد: زها الرجل، نازید و این کم است و الاکثر زهی مجهولاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج). || ناز نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کبر نمودن. (تاج المصادر بیهقی). تکبر نمودن. (زوزنی). تکبر. و یقال: زها بکذاعلی المعلوم و هو قلیل و منه قول البحتری: «ﷲ لاتزهو و لاتتکبر». (اقرب الموارد). || رسیدن کشت. (ناظم الاطباء). زها نورالنبت یزهو زَهْواً و زُهُوّاً و زُهاءً؛ زهر. (اقرب الموارد). || ظاهر و نمایان شدن با روی خوش مر ترا: زُهی لعینیک (مجهولاً)، ظاهر و نمایان شد با روی خوش مر تو را. و کذا زَها لعینیک (معلوماً). (ناظم الاطباء). || (اِ) روی خوب و نیکو. || گیاه تر و تازه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شکوفه ٔ گیاه. || دیدار نماینده ٔ خوب. || باطل. || دروغ. || غوره ٔ خرمای زرد و سرخ. || (اِمص) کبر و گردنکشی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ناز و نازیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). ناز و نازش. (ناظم الاطباء). فخر. (اقرب الموارد). || تازگی و درخشش شکوفه ٔ گیاه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).

زهو. [زُ هَُ وو] (ع اِمص) تری و تازگی و درخشش شکوفه ٔ گیاه. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). || (اِ) غوره ٔ خرما زرد و سرخ. (منتهی الارب) (از آنندراج). تسمیهً بالمصدر، غوره ٔ خرمای ملون. (از اقرب الموارد). رجوع به ماده ٔ بعد شود.

زهو. [زَهَْ وْ / زُهَْ وْ] (ع اِ) زردی غوره ٔ خرما. (ناظم الاطباء). رجوع به معنی دوم ماده ٔ قبل شود.

زهو. [] (اِ) نوعی ماهی بی فلس. (شرایع محقق حلی، یادداشت بخط مرحوم دهخدا).

درخشیدن، وزیدن، ناز کردن، تکبر کردن. [خوانش: (زَ هْ وْ) [ع.] (مص ل.)]

تکبر کردن، کبر،
نازیدن،
بالیدن، نمو کردن،
جوان شدن کودک،
درخشیدن، روشن شدن،
ظاهر شدن ثمر گیاه،
فخر،
ستم،
کذب،

خودپسندی، دروغ، تازگی و شادابی