زمان سیر در لغت نامه دهخدا

زمان سیر. [زَ س َ] (ص مرکب) کنایه از سریعالسیر است. (آنندراج).مسافر شتاب زده و تندرو. (ناظم الاطباء):
سبکسارند چرخ و انجم از عزم زمان سیرش
گرانبارند گاو و ماهی از حلم زمین سنگش.
اثیرالدین اخسیکتی (از آنندراج).
رجوع به زمان و زمانه ٔگردش شود.