زبون افکن در لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

زبون افکن. [زَ اَ ک َ] (نف مرکب) آنکه با ناتوانان زورآوری کند. ضعیف چزان. آنکه مردم ناتوان را بیازارد و با آنان زورآوری کند:
مشو با زبون افکنان گاودل
که مانی در اندوه چون خر بگل.
نظامی.

پیشنهاد شما

جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.

اشتراک گذاری

تصاویر

زبون افکن: زبون افکن. [زَ اَ ک َ] (نف مرکب) آنکه با ناتوانان زورآوری کند. ضعیف چزان. آنکه مردم ناتوان را بیازار...