معنی روح‌بخش در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

روحبخش. [ب َ] (نف مرکب) آنچه روح می بخشد و زنده میکند. کنایه از روح انگیز و مفرح است. روانبخش:
بیاساقی آن راوق روحبخش
بکام دلم درفشان چون درفش.
نظامی.
ای عاشق گداچو لب روحبخش یار
میداندت وظیفه، تقاضا چه حاجت است.
حافظ.

مفرح